Zoals de tekst van de Nederlandse vertaling al doet vermoeden; een ingetogen wiegeliedje.
Mooi in al zijn eenvoud.
Over avondschemering, die viel,
Naderend over de velden,
In stille koelte viel de avond in slaap.
Refrein:
Goede nacht, stille rust,
Als goddelijke bescherming
over de slapende wereld
refrein:
De maan komt op en gaat hoog
Haar zilveren glans
glinstert in de rivier
refrein:
Een ieder die gewerkt heeft,
op de winterse akker
Zal God rust en vreugde zenden.
Refrein:
Het Hoorns Byzantijns Mannenkoor heeft inmiddels al een aardig repertoire aan Kozakkenliedjes opgebouwd.
Telkens blijkt weer uit deze liederen dat een kozak zijn leven niet zeker was.
Veel drinken zal misschien niet gezond zijn, maar op een slagveld is ide kozak zijn leven helemaal niet zeker.
Om de stemming er in te houden, zijn zij fluitend onderweg naar datzelfde slagveld en zingen om de moed erin te houden.
Over Maruska die thuis wenend om haar mogelijk verloren liefde, Over moeder die tot haar zoon heeft gezegd:
“Ga maar zoon, maar keer niet terug!”
Hmm… je zal maar zo’n moeder hebben!
Stroomafwaarts op Moedertje Wolga
barst een onweer los
De bui drijft onweerstaanbaar stroomopwaarts.
Een silhouet van een bootje glijdt over de golven.
Haar zeil steekt wit af. De mutsen van de roeiers zwart.
Op het achtersteven zit de schipper, hij zelf heeft dienst.
In zijn zwart fluwelen hemd roept uit:
“Hej, vooruit, barst maar los, vrienden!
Stroomafwaarts op Moedertje Wolga raast een onweer!”
[Dreigende luchten boven Moedertje Wolga]